Let it go


De meest moelijke dingen in het leven bestaan uit loslaten. Elk verhaal dat mij ter oren komt , heeft er wel iets mee te maken.

“Laat het los” Zei de herfst en alle blaadjes begonnen te vallen, behalve één blaadje. Dit blaadje was bang en hield zich zo goed en kwaad het kon vast aan de steeds roodbruiner kleurende beukenhaag. “ Ik weet niet hoe ik moet vallen en waar ik zal neerkomen.” De andere blaadjes lachten er mee. Op een ochtend waren ze nog met twee. Het bange blaadje riep angstig. “Ik ben bang, ik durf me niet laten vallen.” Het andere blaadje zei: “Je moet niet bang zijn. Je moet durven loslaten en je laten meevoeren door de wind.” Uiteindelijk liet het blaadje zich los. Het voelde de wind en buitelde door de lucht om uiteindelijk neer te dwarrelen op het zachte gras. Wat een verademing!

Dit is een klein verhaaltje dat in vele contexten wordt gebruikt om mensen te inspireren om aan zelfreflectie te doen en om mensen te leren accepteren dat het leven gebeurt en verdergaat en dat er nu eenmaal iets bestaat als ‘the circle of life’. Op sommige dingen van ons leven hebben we nu eenmaal geen grip en is het nutteloos om te vechten tegen de bierkaai. Stel je voor dat je al je energie die je verspilt door je nodeloos zorgen te maken, te piekeren over het verleden, over het nu en de toekomst. Dat je deze energie zou kunnen aanwenden voor andere dingen. Voor dingen die je zelf wél in de hand hebt.

Ik moet toegeven dat ikzelf, als gewone mens, natuurlijk ook al heel mijn leven niets anders doe dan worstelen met deze onderwerpen. Ikzelf kan heel goed situaties voor andere mensen schetsen. Ik kan goed op hen inpraten wanneer ze het moeilijk hebben om hun problemen onder ogen te komen. Ik reik ze alternatieven aan, wanneer ze vastzitten in hun hoofd. Ik doe mijn best om anderen te helpen loslaten. Ik moet toegeven dat door anderen te helpen ik ook al veel geleerd heb over mezelf. Ik was normaal gezien eerder het type dat na een potje gepieker over alweer een nieuw opduikend probleem, tegen iedereen zei dat ik het echt had losgelaten, maar stiekem gewoon vlug vlug wat gedachten had bijeengeveegd en gauw onder de mat had geschoven. Dan leek ik weer wat opgeruimd, maar diep vanbinnen hield ik vast aan alle mogelijke gedachten die ik overlopen had. Ik zou er later wel naar kijken en daarna eens goed opruimen en weggooien.

Totdat er natuurlijk chaos ontstaat. Soms kom je op een punt waar er ineens veel problemen bijkomen, is het niet op het werk, dan is er iets met de familie. Ofwel is je bankrekening geplunderd door een onverwachte rekening, ofwel gaat er weer iets kapot in je huis. Dit zijn dingen die ieder mens overkomen en waar iedereen anders mee omgaat. Een gelaten houding is niet goed, zomaar denken dat iemand anders het wel zal oplossen of als een struisvogel je kop in het zand steken en wachten tot de storm gepasseerd is. Een te betrokken houding is dit evenmin. Elke gebeurtenis even zwaar incasseren, op elke gebeurtenis in je leven grip willen krijgen en denken dat je de absolute regisseur bent van je eigen theaterstuk.

Leren aanvaarden dat je waarschijnlijk slechts, en dit is mijn visie, de eindredacteur bent van heel de film over je leven. Je beslist wat er wordt gepubliceerd, maar de scenes zullen zich aan elkaar rijgen zonder dat dat betekent dat je veel controle hebt over de acteurs, de filmsets of de dialogen. Je hebt natuurlijk een probleem wanneer je een controlefreak bent. Dan probeer je nodeloos elk aspect van je leven te sturen op een manier dat jij het het meest wenst. Ik wil me niet meer voorstellen hoeveel energie dit kost. Als kind was ik een streber. Als tiener ook nog, maar als volwassene heb ik voor mezelf toch een aantal latten lager gelegd. Ik weet nog dat ik te beschaamd was om naar de reünie van mijn oude school te komen. Al mijn leeftijdsgenoten hadden ofwel bachelor- en masterdiploma’s, doctoreerden, studeerden gezellig nog een beetje verder of hadden op z’n minst een belangrijke job.

Tien jaar na mijn afstuderen ben ik wel naar de reünie gegaan, om dan te beseffen dat ik me voor niks heb geschaamd. Elke mens doet gewoon zijn ding. Neemt zijn plaats in in de maatschappij. Iedereen zou gewoon moeten proberen er het beste van te maken.
Wanneer ik in mijn winkel er in slaag om dagelijks vijftig mensen te doen lachen, dan is dit evenveel waard dan dat ik iemands auto winterklaar zou gemaakt hebben als garagist of dat ik iemands boekhouding weer op orde zou gemaakt hebben voor een heel jaar. Iemand ‘s morgens voorzien van een lekkere kop hete koffie, draagt wel degelijk bij tot het geluk van anderen. Dus weet ik dat ik in de goede sector ben terechtgekomen. Ik liet het idee los, dat ik minder zou zijn dan anderen omdat ik nog niet deftig heb kunnen studeren. Ik heb aan mezelf toegegeven dat het ook deels aan mijzelf ligt dat ik nog geen bachelordiploma heb. Want dat doen veel mensen ook graag. Hun problemen afschuiven op anderen of de schuld leggen bij bepaalde gebeurtenissen in hun leven.

Ik ben de eerste om toe te geven dat bepaalde dingen in je leven jou zeker kunnen afremmen. Maar de eindverantwoordelijkheid heb je toch nog steeds zelf. Zoek je een job die goed bij jou past? Ga dan na wat voor jou echt telt. De bedoeling is namelijk dat je je hiermee meestal 38 uur per week mee zal moeten bezighouden. Het is niet iets dat je zomaar doet omdat het moet, want dat hou je niet lang vol. De sfeer, de collega’s, de jobinhoud en de uitdagingen zijn minstens even belangrijk dan dat loonbriefje op het einde van de maand. Zoek je een partner die bij jou past? Verschuif dan misschien je focus van je eisenpakket. Iedereen heeft wel al eens een lijstje gemaakt van hoe de perfecte man of vrouw er zou moeten uitzien. Hoe die zich zou moeten gedragen, welke job hij of zij zou moeten hebben om in jouw ogen belangrijk genoeg te zijn. Maar heb je er dan al eens bij stilgestaan hoe je zelf bent? Je wil iemand én slim én groot én knap én grappig, die nooit zal liegen tegen jou en je nooit zal teleurstellen. Bovendien wil je dat ze alles op een rijtje hebben en dat ze voor jou het leven makkelijker zullen maken. Ben je dan zelf heel knap en heel slim. Weet jij alles? Heb je je leven heel goed voor mekaar? Je sport zelf elke dag? Je geeft nooit op en je hebt op alles een antwoord? Nee? Precies. De lat lager leggen, betekent niet om genoegen te nemen met de eerste de beste, zowel op professioneel gebied als relationeel. Het betekent om eens in de spiegel te durven kijken en na te gaan waar voor jezelf de knopen nog zitten.

De metafoor van de herfst leent zich hier perfect toe: het is het seizoen van loslaten, om plaats te maken voor de knoppen van de bloesems in de lente om in de zomer volle vruchten te kunnen dragen. Dit gaat niet zonder slag of stoot. De wind rukt en blaast. De regen giet. Tot elk laatste blad is gevallen. Zonder loslaten zouden de bomen stagneren, nooit meer bloeien. Ze zouden doodgaan.

Dit vind je misschien ook leuk