Want ik ben het waard

Gas terug nemen, als het moet zelfs op de rem gaan staan. Waarom? Om een botsing te vermijden. Ons hoofd loopt over van de taken en (sociale) verplichtingen. Ik weet niet hoe het er in andere mensen hun hersenpan aan toe gaat, maar bij mij is het vaak een heksenketel. Het lijken er net solden bij Ikea. Iedereen loopt er kris kras door mekaar. Moeders raken hun kinderen kwijt. Jonggehuwden maken scheidingsplannen tegen de tijd dat ze de kassa bereikt hebben. In mijn geval is het dan vaak ook nog uitgeput in de zelfbedieningsrayon toekomen en merken dat de persoon voor mij net het laatste knutselpakket heeft ingeladen.

Ik heb drie agenda’s en ik slaag er nog steeds in dingen te vergeten. Ik heb thuis een magneet hangen met als opschrift: “we kunnen er niet allebei verzorgd uitzien, het is het huis of ik”. Wel, er was een tijd dat ik heel schuldbewust nadacht over het dilemma: zou ik nog vlug stofzuigen, afwassen en strijken in plaats van in mijn pyjama naar Comedy Central te kijken of een boek te lezen? Ik koos vroeger steevast voor die eerste optie. Ondertussen heb ik geleerd me minder schuldig te voelen wanneer ik dan toch eens rust. Mijn pyjama is quasi mijn standaard huisuniform geworden en ik strijk enkel nog het hoogstnodige. Ik ben op de rem gaan staan. Toegegeven, ik ben nog steeds een werkpaard maar als ik zie dat de lat voor mij te hoog wordt gelegd ga ik in plaats van er proberen over te springen er liever onder met een smoothe limbobeweging. Dat tweede is misschien minder goed voor de rug, maar bij dat polsstokspringen kan je flink op je neus gaan.

Als je job te veel van je eist, als je wil voldoen aan alle standaarden die worden voorgeschreven door de huidige maatschappij, kan het niet anders dan te veel worden. Stop eens met je schuldig te voelen als je geniet. Ik neem het woord ‘ schuldig’ in de mond. In het Engels spreken ze niet voor niets over een guilty pleasure. Iets waar je stiekem van houdt dat door de massa wordt bestempeld als fout of not done. Hoe houdbaar is het leven binnen het keurslijf van de normaliteit? We moeten allemaal stoom afblazen en de ene heeft daar nu eenmaal meer nood aan dan de andere.

Laten we dus samen pleiten voor minder daily pressure en meer guilty pleasure: zing uit volle borst mee op Samson en Gert, eet een ijsje mét chocoladesaus of neem liever een volledige dag verlof van je dieet. Doe de strijk desnoods in je pyjama. Start to run is best oké, maar stoppen met van het leven te genieten, dat is pas not done! Hou van elkaar en van je job, maar vergeet ondertussen jezelf niet… Want je bent het waard.

Dit vind je misschien ook leuk